(Zahide Shaban Jashari)
Fytyra e saj shndrit si drita e hënës
Në shpirt mban ngrohtësi të nënës
Fjalët e saj ngritën trima në përmendore
Madhështia e nënës Zahide Geci Jashari
Në kokë mban Shamin e kombit shqipta
Në ngrohtësinë e dielli përkundi djepa lirie
Duke kënduar këngën te koka e fëmijëve
U bëfshi dëshmor për kombin shqiptar
Ne kullën ku përherë po valonte flamuri
Ngjyrat e shqipes po rrini mbi kokën e Ademit
Hamza ja thotë këngës me çifteli i ulur këmbëkryq
Nëna Zahide i përqafoi e ju dhuroi kurorën
Nënë qe lindi trima u kthyen në dëshmor
Plumbat i bën edhe me të fortë gjatë udhës
Në Shamin e nënëlokes ishte qëndisur jeta
Në mes furtunës dhe vdekjes po qëndron lokja
Me pushkë në dorë e kurrë nuk u nënshtruan
Vdekjes i dolën ne ballë për Dardani Antike
U flijuan për liri qe të jen gjallë pas vdekjes
Në historinë e atdheut emri ju shkrua Zahides
Ranë në gjumë qe të zgjohen të rilindur
Koha i mban mbi kulla fotografin në flamur
Qielli ndriçon me figurën e nënës se betuar
Lirinë me fituar o te gjithë të vdesim për atdheun
Amaneti i saj udhëtoi ne adresën me emër
Gjak për liri e shkëmb në fortës të atdheut
Shqiponja e përqafoj e morri në fluturim në qielli
Nënë Zahide Jashari grua e ngritur në kurorë-lirie
Dardani, 2019