Skënder MULLIQI
Më dashur vendin tënd , është ndjenjë që njeriun fuqishem e mban zgjuar dhe e mbanë fuqishem edhe në jetë.Ma dashur është diçka e bukur, por që në diplomaci , nuk është sqaruar shumë kjo,në krahasim më njerëzit e shkrimit, të cilët dashurinë e sqarojnë mirë . Dihet së krijuesit edhe e kan ndijesin për të dashur.Krijimtaria dashurinë e paraqet në forma të ndryshme të mendimit karshi asaj që duhet vërtetë dashur.Njerëzit e politikës dhe të diplomacisë në hapësirat gjithshqiptare , duket së nuk kan mësuar shumë së çka është më dashur dikend , e veqmas atdheun dhe kombin . Nuk kan mësuar së për të qene në krye të politikës , nevoitet edhe ky komponent . Kjo çka është duke ndodhë më shtetin e Kosovës ,nuk është më politikë dhe as diplomaci.Shqiptarët që herët kan pasur ndërgjgegje për atdheun, kan shfaqur dashuri e krenari , kan ndjerë dhembjen, kan jetur dhe vepruar me idealin e atdheut. E kan mbrojtur atdheun duke sakrifikuar edhe jetën. Këtë e vërtetuan edhe në luftën e fundit çlirimtare .Sakrifica, bujaria dhe besnikeria , nuk na kan munguar kurrë , e sot shumë po na mungojnë. Vetëdija dhe ndjenja shkojnë bashkë.Vetëdijesimi për origjinën , për vlerat sublime karshi etnisë , janë kushte esenciale për ta dashur atdheun , që nënkupton edhe flijimin për të. Sigurisht së për ta dashur atdheun ndikon edukimi famijarë , ndikon edhe rrethi ku jetojmë dhe veprojmë .Ta duam njeri-tjetrin, por mos ti urrejmë edhe të tjerët .Shëmbulli më I keq I urrejtjës , janë serbët dhe Serbia, që nuk duken aspak normal.Këta e duan vetën , duke I urrejetur të tjerët. Kjo nuk ka lidhje më njerëzorën dhe aq më pak më dashurin e mirëfillitë. Sikur serbët janë popull më kod gjenetik të prishur.Te vrasësh dhe të masakrosh njerëz të pafajshëm , vetëm pse ata e duan atdheun e tyre, e duan lirinë e vet, kjo është krim , dhe nuk ka emërtim tjetër.Gjeneratave të reja , duhet tua kultivojmë më shumë dashurinë e ndërsjellë, dashurinë ndaj Atdheut dhe Kombit. “Dashuria për atdheun ia kalon çdo dashurie tjetër”-Marin Barleti…
