“Më në fund po shoh diellin!”, del nga karantina i riu shqiptar që ndihmoi 140 të moshuar në Itali, tregon tmerrin që kaloi për 14 ditë brenda hotelit

12.03.2020 19:04:35

Ka përfunduar tmerri i karantinimit të 140 të moshuarve në hotelin në Alassio, ku një djalosh i ri shqiptar punonte.Të gjithë e njohim tashmë Albi Albinon i cili është është shpallur heroi i ditëve të sotme në Itali, pasi ndihmoi të infektuarit me Koronavirus në hotelin që u kthye në karantinë pasi një turist doli pozitiv me Koronavirus.

Sot që flasim, Albi është i lirë të shijojë dritën e diellit, pasi 14 ditët e tmerrit kanë përfunduar dhe turistët janë kthyer në shtëpitë e tyre. Ka qenë vetë djaloshi shqiptar ai i cili e ka dhënë lëjmin e bukur në Facebook-, ku shkruan se ndihet shumë i lumtur që e bëri detyrën e tij.

Por si ishte të qëndroje na karantinë për 14 ditë. Për Albin, kjo ishte një periudhë ankthesh, tensionesh por edhe gëzimesh. Ai shprehet se nuk do t’i harrojë kurrë falenderimet e turistëve që u kthyen në shtëpitë e tyre të shëruar.

Italia do t’i jetë atij gjithnjë mirënjohëse ndaj edhe kreu i Rajonit të Ligurias, Giovanni Toti, i cili e falenderoi publikisht shqiptarin, i premtoi se do ta ndihmojë të marrë nënshtetësinë italiane.

Postimi i plotë i djaloshit shqiptar:

25 shkurt-10 Mars, dy javë në karantinë.

Një periudhë ankthesh, tensionesh, por edhe gëzimesh. Një periudhë që më vuri në provë.

Në këto dy javë nuk e kam humbur kurrë entuziazmin ose krenarinë time dhe angazhimin për të ndihmuar njerëzit që kishin vërtet nevojë për gjithçka: ilaç, ushqim, por mbi të gjitha rehati.

Të moshuar që nga një minutë në tjetrën, pas rezultatit pozitiv të një tamponi nga një turist nga Lombardia, u gjendën në karantinë si unë. Një goditje në zemër. Ishte sikur të shikosh gjithçka papritmas të errët, bota po shembej.

Fituam forcë, guxim, i gjithë stafin e kuptuam se nuk mund të qëndronim pasivë dhe bëmë të gjitha përpjekjet për ta bërë atë periudhë që u kthye nga një qëndrim në bregdet për 140 të moshuar në një makth. Gjithçka ishte e nevojshme: ushqim, ilaçe. Ne jetuam me frikë. Lajme që kërcenin nga dhoma në dhomë në një sekondë. Nervat në kulm. Por në fund drita fitoi mbi gjithçka. Ne qëndruam së bashku. Ne qëndruam në vijat e përparme. Ashtu si anija që mbytet, marinarët mbetën së bashku me komandantin Simona.

Të gjithë kishin diçka për të bërë, askush nuk u përjashtua. Një grup koheziv dhe fitues. Por duhet të falënderojmë ata që, në këtë përvojë të pazakontë, na dhanë një dorë: Administrata me nënkryetarin Angelo Galtieri, këshilltarët Franca Giannotta, Fabio Macheda, Patrizia Mordente, pastaj Mbrojtja Civile, policia, policia lokale, kryqi i bardhë, kryqi i kuq, mjekët dhe infermierët e ASL, mjekët dhe infermierët e Savonës, miqtë që nuk na kanë dëbuar kurrë, tregtarët, buzëqeshja e njerëzve të thjeshtë, gazetarët që nuk kanë fikur asnjëherë dritat e kamerës për një histori më të madhe se ne.

Ne kemi mësuar shumë në këto javë. Gëdhendje në lëkurë, do ta mbajmë gëzimin që ndjemë kur pamë turistët të na falënderonin kur ishte koha që ata të largoheshin nga hoteli për të shkuar në shtëpi. Ne kemi shpresën t’i shohim përsëri sa më shpejt në Alassio dhe në hotelin tonë sepse në fund të fundit jemi bashkuar me ta. Ne jemi këtu. Jo më në karantinë, më në fund, por ne e shohim diellin dhe mbetemi me zemër të hapur sepse jemi burra dhe ne kemi bërë detyrën tonë deri në fund duke respektuar rolet dhe rregullat.

“Më në fund po shoh diellin!”, del nga karantina i riu