Nga Pirro Minella
….Jeta e cdo njeriu eshe e lidhur me ate dashurine e pare, qe shpesh eshte e trishtueshme ose e vecante.
Jeta per te ishte oaz ku freskohej dhe kishte gjetur ate qe kishte endrruar gjithmone.
Te gjithe e kemi proovuar kete dashuri, dashur pa dashur e kemi kaluar ne nje periudhe te hershme te rinise tone te pare. Ka shume qe e kane shijuar dhe sot e tregojne aq bukur si kujtim i rralle qe nuk e kane me, qe e kane brenge ne shpirtin e tyre te pafajshem, ka shume qe edhe sote lekunden si varka ne mes te detit me dallge pa e ditur fundin ku do e coje kjo dashuri. Dhe ne fund disa qe e shijojne edhe sot, ate lumturi, ate sinfoni te jetes se tyre.
Me qindra kenge i jane kenduar, vargje pa fund dhe rrjeshta te zjarrta i jane thurrur dashurise, por perseri dashuria mbetet mister e pabesuar shpesh here e pakapshme.
Kete mendonte ate dite ulur ne reren e lagur ku trupin valet lozonjare e perkeledhnin kudo ate dhe bregun e detit. Era e lehte trazonte natyren dhe perplasej ne fytyren e saj si fllad pranveror, shperndante aromen e trendafilave te kuq qe i donte aq shume ajo, qe nuk i mungonin ne cdo takim. Ashtu mendonte , perpiqej te rikthehej ne kohe te rigjente veteveten e saj, te hynte ne lekuren e dikurshme plot gjalleri te rinise se saj te pare.
Ky frymezim i ardhur ate mengjes, aty buze bregut , ajo ripreku perseri dashurine e humbur e pa ne sy u puth me te , u deh nga aroma e dashurise, preku ndjenjat e saj, u rrenqeth thelle ne shpiritn e saj, atehere e kuptoi qe magjia e kenges se dashurise se pare e mbante akoma te roberuar.
Dashuria per te ishte qe edhe pse me largesi fizike perseri i kishte qendruar besnik, zemra e saj kurdohere i perkiste Atij dhe vetem Atij, ajo ndjenje e fuqishme e kishte ndihmuar te tregonte ne rritje personalitetin e saj, duke mos u ndalur per asnje cast se kete kishte ajo gjithmone para syve, besnikerine ndaj dashurise se saj dhe personit qe dashuronte aq fuqishem ne bregun matane detit te paane.
Valle a do te rezistoje dashuria e tyre ne tere keto dallget e jetes me te fuqishme se dallget e ketij deti te paane.
Apo do te ndodhe qe terhiqet nga bukuria e nje trendafili, ashtu pa vetedije e ka marre ne dore dhe vetem ka ndjere aromen e tij dehese, dhe nuk e ka ndjere fare ate dhimbjen e fshehte te gjembave qe e kane shpuar per te keputur ate trendafil. Por a do te rezistoje valle. Apo me kalimin e kohes kur shume gjera veniten vjen nje moment qe edhe vete dashuria venitet. Mos valle dashuria e saj eshte si ky trendafil i bukur dhe i fresket ne keto momente qe i mban aromen e tij, por qe me kohen qe kalon thehet dhe harrohet…U cua ngadale me syte e perlotur nga malli, e percjelle nga fladi i lehte i detit, dhe valet qe lehte e pershendeten duke e lagur kudo……
