Nga: Binak Maxharraj
Por derën s’po e ha askush. Nuk e ndëgjon askush zilën, sepse mbrenda ishtë zhurmë, muzikë. Kishin ardhë miq më festu një fitore. Por dikush nga mbrenda e ndjeu zilën dhe vrap e hapi derën.Ishte ky Murat Meha. Kur u hapë dera në të u shfaq askush tjeter pos Kryeministri i Kosovës Ramush Harajdinaj më një tufë lulesh në dorë.
Murat Meha kur e pa Ramushin në derë u step,u koqitë, gadi së ju muar goja gadi së nuk iu zu fryma, por memzi tha:
-Urëdhnoni z.Kryeministër, ejani hyni mbrenda?
-Jo,jo nuk kam kohë veq erdha të të shohë së nuk mujta më të gjetë askund!. Pasiqë ia dha tufën e luleve vazhdoi:
-Shiko Murat erdha si shqiptari më të kërku falje kur ti hodha hartat për fytyrë sepse ti thojshe se Kosova nuk po e humbë asnjë pllambë tokë. Unë që tri vite e bana hallakomë krejtë Kosovën dhe Rugovën për më të thanë së Kosova po humbë teritor. Po,unë isha konë gabim, kisha pa andërr natën, por kur u zgjova nga andrra e pash së ti kishe pas të drejtë. Pra, edhe një herë si burr po të them falem së kam gabu.
-Murat Meha u befasu nga kërkimfalje nga Ramush Harajdinaj dhe i tha:
-Jo, jo s’ka gjë, u ndanë. Por derisa Ramushi po ecte shkallve tëposhtë Murat Meha e hapi përsëri derën dhe ia përplasi Ramushit hartat tëposhtë shkallëve në të cilat Ramushi mor n’thue në to dhe gadi u rrexu.
