Përderisa je antidashuria/ vargje nga Sabit Rrustemi

23.03.2020 00:34:55
Përderisa je antidashuria

 

Po i lajë duart prej teje
qysh i kamë larë parreshtur nëpër kohë
gurrave të mira e të paqta të vendlindjes
me ujë të kthjelltë
që buron nga thellësitë e lashta të këtij dheu
e po marrë frymë
po marrë forcë
me t’pa n’sy
e mos me t’prekë
as me gishtin e vogël
mos me t’thithë
e me t’shti brenda vetes
se ti nuk ishe asnjëherë e mira ime
anise m’u vardise
m’u shtire
madje dhe më nxeve
për pak dhe më nxite të besoj
se ishe andrra ime
fryma ime
jeta ime
në këtë botë të përkohshme
dhe në atë të përjetshmën botë
që e jetojmë pakufishëm me mungesën tonë

Erdhi një çast
kur u ndriçua çdo gjë
dhe prania jote
misioni yt

U shfaqe para meje e botës
me një mal të panjohurash
që i kishe krijuar ruajtur e brumosur
thellë qenies sate të mistershme

Nuk e kam të lehtë të të dëboj prej jetës sime
të të shmangem
e të gjej shtigje tjera ku ti ende s’ke shkelur

Do të mbyllem
në kopshtin e paparë të zemrës
që përpak nuk ta dhurova
e do të të flakë tutje
me puhizat e mëngjesit e të mbrëmjes
me erërat e bimëve të jetës
me dritën e zjarrin e pashuar të trupit
kudo që të shoh
a të zë

Do ta djeg e përvloj
dhe atëçgjurmë të frymës sate
çatë stërkalë
a teshtimë të frikshme që ndjell vdekje

Vend s’do të lë as në terr
e ferr të kësaj e asaj bote

The qafën andej prej nga erdhe
siç thyen qafën dhe kokën
të gjitha të zezat e mia

Hapësirave të mia
nuk ka vend për ty
përderisa je mortja
jojeta

përderisa je
antidashuria

( Nga Shpia, 23 mars 2020 )