NËN PLAFIN E TRISHTË
STACIONI I POEZIVE TË MIA
1.
Ku të kthehem
prej të gjitha vargjeve
e të qetësoj
vetëm për pak
zemrën cfilitur,
atëhere mendoj
i shtruar prej dhembjes
ulur përballë
shpirtit tim.
2.
Jeta ime e ka çdo herë
nga një stacion të poezive,
me lot e pa lotë
rrjedhin dramat
në vargun e gjatë të ndjekjeve…
3.
Nuk e di
a është
apo nuk është
këngë me lotë,
të Bukurës së Artit
në një vegim
papushim i dridhem,
ngashërohem
ndaj të gjitha gjërave,
e nuk e marr
fare me mend
a jam i njëjti
përpara kohërave!…
3.
Në jetë
apo jashtë saj
nuk e ka ndonjë rastësi
a jam,
mjafton të jem
përballë të ndodhurave
e të them
pikërisht
raportin e gjërave!
4.
Sidoçoftë
jeta është dinamike-
rrotullohen përherë
copat e energjive
anash apo drejtë
e poshtë apo lartë,
në drejtimet e pamatura
të lëvizjeve!…
5.
Ka kohë
që po mendohemi
për këto gjëra,
kush e thotë
se nuk e kemi
ndeshjen me njëri-tjetrin,
me qëllim rrënues
apo pa ndonjë qëllim,
ne, jemi
stacion i madh
me sprovat e dhembjes!…
