Poezi nga Nexhat Halimi

15.03.2019 17:35:34

Ndërsa ti fle

`i yll papritur bie mbi pemë

dikush do të vdes ndoshta

era e jugut prek gemat lehtë

ndërsa ti fle larg çdo gjëje të vërtetë

`i qen leh çuditshëm

e askush nuk e dëgjon

veç unë e kaloj kodrën e vij

me udhë të gjatë në shpinë

e lule venitur të pranverës në gji

ndërsa ti ende fle e qetë

 

2 (trëndafili i bardhë)

vij dhe ditën tjetër me zemër

pres në urë buzë uji të vdes

vetëm thellë në natë me `i thes

e `i trëndafil të bardhë

të pikturuar fund qiellit

peshqit vijnë dhe ikin lehtë

ndërsa ti fle e vërtetë

qan e buzëqesh në gjumë

kaq e mërdhezur kaq e ndezur

në siluetën e hënës në lumë

unë kotem në stol nën lot

ndjek alenë ndër yje kaq kot

3 ( derën s`e çel)

e kaloj urën e vjetër në lot

e vij me të njëjtin thes

me mollët në qiell të zemrës

kot pret esa s`do të vdes

 

trokas lehtë në derë

askush derën dot s`e çel

as bie zë të përgjigjet

(zot ëndrra nuk përligjet)

ja ti kthehesh në krah të majtë

e fle kaq e shqetësuar

zot e dikush mollët i vjel