Nga Mehmet Elezi
1.-Quhem Fjollë.
Vajza me këtë emër qe studente shqiptare në Universitetin e Lozanës.
-Emër shumë i bukur, ia di kuptimin?
-Po si jo, tha. Flok bore.
2.Pa hyrë te prejardhja, fjollë është fjalë e mbarë shqipes. E kanë dy dialektet, edhe arbëreshët e Italisë. Mjaft pjellore, ka krijuar çerdhe fjalësh. Për të interesuarit, në këtë çerdhe janë edhe këto fjalë e kuptime:
- Lesh me fije të gjata, të drejta; tymën, endë.“Kambët e holla si t’kaprollit/ Qymja e tij si leshi i fjollit…” (Eposi i Kreshnikëve, Gjogu i Mujit).
Fjollë bliri lëvore e hollë bliri, me të cilën bëhen torta (lloj litari).
Fjollë liri li i krehur, cilësia më e mirë e tij.
- Flok bore (Kosovë ky kuptim).
- si mbiemër. Që është si fjollë; i drejtë e i hollë.
E kanë bririn, qimen fjollë (gjëja e gjallë) janë të shëndetshme, të mbara.
- si ndajf. fig. Bukuri, drejt.
Ia çoi fjollë ia çoi (kaloi) shumë mirë.
I ka punët fjollë, i shkon tymi fjollë i ka punët në vijë, shumë mirë.
I shkon zëri (kënga) fjollë i del zëri i kthjellët; është i lumtur.
U shkon brini, qimja fjollë (gjësë së gjallë) janë shumë mirë, po ecin mbarë.
- Emër vajze (Kosovë).
Fjoçe-fjóçe ndajf. (prej fjollëçe). Flokë-flokë. “Mori bije vdora fjoçe-fjoçe/ Liria fëllanxa po lan bofçe” (këngë popullore).
Fjók/ë, – a f. sh. – a, – at (prejardhje e përzier prej flokë, fjollë). Një e krehur leshi me gërhanë; e lënurme. E bâj shllungën me fjoka (Kosovë).
Fjóllç/ë, – a f. sh. – a, – at (prej fjollë). Fillak, filliçë (Anamal).
Fjellák, – u m. (prej fjollë, ka ndikuar edhe fije) bot. Lloj bari i gjatë (Plavë Guci).
Fjellák, – e mb. (prej fjollë, ka ndikuar edhe fije). Shtatgjatë, fillak. Grue fjellake. Përdoret edhe si emër.
Fjolló/j kal. – va, me fjollue (prej fjollë) vet. vet. e 3 – të. Bie borë e imët, e rrallë; fijat, fijon, flokon, kimon, qimon (Kosovë).
Fqúell ose fshqúell, – fqólli m. sh. fqój, – të (krahaso fjollë, fashuell, faqell). Fashë; rryp i hollë (drite, toke etj.). Nji fshquell tokë. Nji fshquell dritë.
(Sipas Fjalorit të Gjuhës Shqipe të M. Elezit, Tiranë, 2006).
- Fjollë si sinonim i flokut të borës është veçanërisht tingëllues.
Edhe më i bukur tingëllon si emër vajze. Me bardhësinë e brishtë dhe dlirësinë qiellore në përfytyrim.
Në fjalorët e gjuhës shqipe të akademisë nuk gjinden kuptimet e mësipërme. As fjollë – flok bore, as emër vajze, as të tjerat. Ani pse shumë të përdorura. Në Kosovë sidomos dhe te shqiptarët e Maqedonisë.
E ka fajin gjuha shqipe?
Vajza studente në Universitetin e Lozanës?
Apo kriteret përjashtuese mbi të cilat vazhdojnë të hartohen e botohen fjalorët akademikë në Tiranë?
