ZOTI E KA BEKUAR SHQIPERINË
Vendi im i bekuar
I bukur nga ç’do anë
Me dorë të bëri perendia
Male , fusha ,detee ujvarë
Doktor Djelli ,lartë në qiell
qe s’të ëerkon kurrë para.
Ne çdo hap qe hethe
Pasuri e pa pare
Si nën Tokë, e mbi tokë
Arë e flori pa fund
Zoti e bekoj Shqiperinë
Më gjithë këto të mirat
Po kuoshkojë , për çudi !?
Kucedra i përpinë
Oratore të mëdhenjë
Më përralka të vënë në gjumë
Kjo fara e keqe
Është si epidemia
Qe po të mbertheu
Zore s’e të lëshonë
Do çfarosur qe , nga rrenja
Bojen kurrë mos t’ia shikojmë
Mjafte ka vuajtur ky popull
Joo..jooo..jooo ,se meriton
E.P. 30. 8. 2019
TE VARFER EDHE NENDHE DO MBETEN
Shpirtin, nuk e kam marre hua
Drite Djelli, miresi mbaje me vete
Mbi te gjitha dua Memedhen
Me i shtreiti, lartë perendi
Nuk bej laika ,qe te dal ,mbi te tjere
As nuk dua , t’me kene mëshirë
As e shitur me ciflik e me flori
S’e nuk e kemi , për fise e , për ndere
Atdhetare me zemer, qe, pa u trembur
E japin edhe jeten për Atdhene
Se emrin Ilirjan ,të gdhendur në gure, pa tretur
N’shekuj vatra e ngrohte , dera hapur qendron
Shkronjat shqipe ne shpirte shtrenguan
S’e pa Gjuhen meme ,a’s kushe në bote s’ na njihte
Pasuria më e shtrejtë, sa të jete ,e të rrojë njerzëimi
Është gjuha meme ,e nje Kombi
Tani ,të gjithë e ngrehin zërin
Bashkë më besellijtë,dhe i pabesi
Edhe cifuti , edhe i shituri, edhe faqe nxiri
Kështu janë mesuar, të duken atedhetare të parë,të lyer sterre
Nje jete të tere mbeten, zullumqare
Gjoksin rrahin, si ata, s’ka të tjere
Nga ajo fare kanë dale , ato janë të trasheguar në gene
See, ferra ,do dale , ferre
Gëzimi i tyre është, dhe mbetet
Të trumbullojnë burimin, si shushunjat
Ku janë rrënjet thëllë, e ,më thëllë
Të varfer në shpirt, edhe nën dhe ,do mbenten.
