FUNDI I VIRGJINISË
Sonte,
Zhvesha me duar të mia
Teshat e virgjinisë,
E si ni nuse e harlisun,
Kam me bâ dashni me kujtime,
Se vetëm kujtimet dinë
Netëve të vdekuna m’u dhânë jetë,
Mbi trupin tem
Nga baladat e ringjalljes,
Kurse ti sonte je prej akullit,
E djersa jeme vale
I kap për fyti klithjet e tua dinake,
Për m’u bâ jehonë
Klithjeve t’mia.
Vetëm klithjet e mia
Dinë me t’çmend ty mâ s’miri…
Sonte kam m’i lânë sytë mbyllun,
Sepse ia kam tutën ikjes tâne.
Asaj ikjes tâne,
Me të cilën ik çdo ditë,
Kur je hije e zgjume
Para syve t’mi të mbyllun.
Fort tutem se kanë mem zgju
Hapat e ikjes tâne,
Fort tutem se hija jote
Nuk i ha gjurmt e tua
E m’gjen tu bâ dashni me burrin,
Që nuk m’ka zhveshë kurrë,
As kur ish n’andërr
Pse mos m’u deh deri n’mëngjes
Me atë pijen,
Që nuk e kam pi kurrë,
M’u deh para syve t’shejtorve,
E kur t’ më thrrasin të zgjohem
E dehun,
Me jargë nëpër kamë,
Me t’vjella t’shtatzanisë,
T’u bërtas:
M’thurni kunorë
Kujtimet e dashnisë sonte!
Mos m’leni me mëkatu çdo natë!
Dhe mos m’leni
E bâni sa të doni kuku,
Nuk mundi me m’ndalu,
Zoti asht i shejtë për mu,
Jo për ju,
Aman, o Zot, kuku!
