Nga: Xun Qetta
Të ngjajshme siq po thot së fundi z. Bardhyl Mahmuti : ,,Shkrim vetëm për politikan, gazetar, publicist dhe analust në Kosovë“ Unë jam i vogël të merrem më punë të mëdha ! kështu do të më thojshin të vegjlit pushtetar të cilët po merrën më punë të vogla dhe tepër paushall e më rrezik për vendin…Po, e di dhe e njoh këtë mentalitet të jo pak liderve tonë politik të cilët nuk po dijn se kënd po e vrasin më këto sjellje dhe mbi besim të tepruar në vehtën e tyre. Serbia po zgjohet dhe rishikon gjitha aventurat e veta të cilat i kanë kushtuar tash e mbi 20 vite që nga paralufta, gjatë luftës dhe pas luftës, derisa ne si shtet i ri, po vazhdojm pa e thirr mendjën dhe shohim se ku bëm gabimet tona tepër më rrezik për vendin tonë. Marrveshja e Kumanovës,Rambujesë dhe rezoluta e Ahtisaeit si dhe 1244, të gjitha ishin prioritet i Serbisë në dem historik të Kosovës e cila sapo u çlirua falë gjithë çfarë bëri Serbia mbi popullin Shqiptarë. Nga marrveshja e Kumanovës ka përfituar Serbia si hapi i parë por, e pa mësuar të pajtohët dhe respektoj marrveshjët e rendit të ri ku si pasojë, ajo nuk diti ta menagjoj atë marrveshje më qka e humbi hapin e sajë diplomatik dhe kjo më pak prioritet filloj e shëndrrohët në të mirën tonë. Nga marrveshja e Rambujesë po ashtu në interes të Serbisë e cila fatmirësisht nuk u nenshrua nga kjo e fundit, bëri që edhe kjo marrveshje të rrëshqas dhe të kthehet në interes të vendit tonë. Nga rezolita e Ahtisarit dhe ajo 1244, serish në interes komplet të pushtuesit tonë, pra të Serbisë, por si të terbuara që dijn të jenë politikat dhe diplomacitë Serbe, serish nuk pranohët rezoluta pro Serbe nga vet ata dhe kështu, falë edhe rezistencës së popullit tonë, pasojn vendimet tjera të rashës deri tek shpallja e Pavarësisë së Kosovës si kundervenje mos disciplinimit të politikave të Serbisë, politika të cilat nuk po ngopëshin më ndalimin e flamurit tonë kombëtar në Kosovë, nuk po ngopëshin më gozhdimin e Kosovës së lirë as djathtas as majtas edhe pse më të drejtën e Serbëve që ti kenë gjitha të drejtat gjuhësore, flamurin e tyre dhe dy shtetësinë në të ardhmën eventuale, pra të Kosovës dhe shtetësinë Serbe. Pa i rënditur sa e sa pika tjera të rezolutës 1244 dhe asajë të Agtisarit komplet në interes të Serbisë dhe pa i lexuar ato, njeriu nuk mund të me kupton se, bash të gjitha ishin interesa të Serbisë mbi Kosovën. Nuk ishte e leht për ne Shqiptarët të pranohët rezolita e Ahtisarit e as ajo 1244 të cilat nuk e definojshin humbjën e pushtuesit Serb mbi Kosovën dhe për më keq, mbi 40 kisha Ortodokse të Kosovës, rezoluta i definonte si kisha apsolutisht pronë të Beogradit, pra të Serbisë. Ne, po të kishim politikan e diplomat në nivelin e duhur, do ti pranonim që ato të shpallën të mbrojtura më kushtetutë si kisha Ortodokse të Kosovës e jo të Serbisë. Këtë të drejtë, më të gjitha të drejtat nderkombëtare e logjike do arrinim ta ndryshojm në pakon e Ahtisarit dhe atë 1244, por ne, na mori lumi në këtë drejtim, fati e deshti që Serbia të mos inkuadrohet në këtë vershimë të pakos së rezolutës 1244 po as atë të Ahtisari duke mos i pranuar ato. Më rezolutën dhe planin Ahtisari të cilat vershojn më shumë ujra aspak të pastra, flamurin tonë kombëtar në Kosovë, Serbia na ndalonte më keq se para vitit 1968 !!! tash tek ne Shqiptarët shtrohej pyetja : Kjo rezolutë, po na qon përpara drejt vlerave europjane, apo po na kthen prapa para vitit 1968, përqka forca të rezistencës sonë e kundershtonin si rezolutë dhe plan duke mos pranuar të kalojn ato pa u korrigjuar materja styre, kjo bëri që ndoshta, edhe vet Serbia ta kuptoj se këo rezoluta e plane apsurde mund të perfundojn si të pa realizueshme ngase, Serbia e dinte më mirë se Marti Ahtisari dhe vet OKB se koha e ndalimit të flamurit tonë kombëtarë ishte provuar më zjarr e hekur por, pa sukses, flamuri ynë edhe nen ish Jugosllavi, mori rrugë drejtë vlerave europjane ku gjithëandej në botë ai valon. Aktualisht, ndoshta e stervonuar, diplomacia Serbe po zgjohet nga gjumi i gjatë dhe po rishqyrton më hollësi gabimet e veta ndaj neve e kryesisht ndaj faktorit nderkombëtar dhe gjitha marrveshjeve të cilat nuk diti ti menagjoj as respektoj ato… Edhe më taksën mallrave nga Serbia të stervonuar, ne po si Serbia, sapo filluam për mrekulli menjëherë u terbuam dhe shumë keq gabuam pa e detalizuar gabimet tona për të cilat në vazhdimsi kam shkruar e paralajmëruar. Pozota Serbe atje, ka një opozitë bukur të zhderjellt dhe më pervojë, fatmirësisht ka edhe vlera më të cilat mund të konkuroj në shekullin 21, ajo po zgjohet si diplomaci shtetërore mbi ato të pushtetit, tani shtrohet pyetja, ku jemi ne dhe a po zgjohemi që ta shohim vehtën çfarë bëjm duke shfrytzuar lëshimet e tyre dhe rezistencën, vuajtjët e popullit tonë ? Mos të harrojm faktin se Serbia do ti kthehet dhe rimerret më rezolutën 1244, Vuk Drashkoviqi si opozitar atje, dallon nga opozitari Cedomir Jovanovic pa i definuar dallimet e tyre. Si perfundim, krejt në fund po përkujtoj : Kur përfundoj lufta në Kosovë, ne, siq kemi procesverbale të shumta, foto, audio dhe video incizime, kudo e kahdo po mbanim takime të shumta, jasht dhe brenda vendit tonë tashmë të lirë ku bënim vlerësime dhe sygjerime se si tutje… Këtu po barti pjesë ku në ditarin tim e ruaj rastin kur e thëm : Lufta e kaq pritur mbaroj, paqja e vështirë filloj. Shumë nga ne, nuk do mund të bëjm më shumë dhe më ndryshe nga kemi bërë ngase, po fillon diqka që ne nuk e pritëm kolektivisht dhe svidat e reja po kaq të vështura na presin. Ah sa incizime të tilla janë për ti zbardhur dhe parë krejt çfarë kuluam. Unë i vogli që isha dhe mbeta i vogel para politikanve tonë, kaq dita dhe kaq paralajmëroj se çfarë po na pret.
