Nga Luan Kalana
Sa ishim te vegjel fluturonim me gezim te te shikonim,
Kur u rritem ti ikje me te katra,nxitonim te takonim,
S’te pame nje here fytyren,mosha jone e magjishme,
Per ditelindje ne erresire mblidheshin te kendonim,
Te ndisnim qiri si shenjteri,deshira te gjithe te uronin.
Vitet ikin,ngarkuar mbi supe, s’na pyete nje here:
-Sa vjec jeni,a u lodhet,a mbaheni te forte …?!
Si marathonomak ne jete s’ndalojme duke te enderuar,
Nuk pyesim,per ty,packa se rudhat e thinjat na tradhetojne,
Dikush s’te pelqen,e shemtuar…per Ne je zonje e fisnikeruar.
Vitet te kane harruar ,nuk te mplakin,
Sa ke nergji ne jete, je moshe e rinuar,
Moshe je artitmetike ,ekuacion pa vlere,
S’na mposht me vitet, Njeriu e plak mendja,
Moshe e perjteshme, ti na ke tradhetuar !
-Oj Moshe tinzare,a e di kur lindi Shqiperia ?!
-Heret,te paret popuj,kur vendi quhej gadishlli Ilirik,
Me sakte e di Historia,me vite ,karta me fakte,
Ishte nje popull i lashte,trojet thirreshin pellazge-ilire,
-Fole sa viite eshte Shqiperia?! -Sa Mosha e kesaj Toke!
@ Shkronjesi Modest.
