Pergaditi Sylejman Morina
Në vitin 1923, një kontratë midis turqisë dhe greqisë u nënshkrua, e cila rezultoi në zhvendosje të detyruar të pothuajse gjysmë milion shqiptare nga territoret e tyre në greqinë e sotme në turqi.
Marrëveshja e lausanne u përfundua në korrik 24., 1923 midis turqisë si dhe britania e madhe, franca, italia, japonia, greqia, rumania dhe mbretëria e serbëve, serbëve dhe serbëve në palais de rumine. Vendi i takimit të negociatave ishte kështjella ouchy.
Me këtë marrëveshje, pas fitores së luftës greke-turke në 1922, turqia ishte në gjendje të rishikojë rregullat e marrëveshjes së sèvres përfundoi pas luftës së parë botërore në 1922, sipas ideve të saj.
Marrëveshja më vonë legalizuar dëbimin e përfunduar të popullit shqiptar. Kufijtë e tanishëm të turqisë dhe greqisë kanë origjinën e tyre në këtë kontratë.
Bisedimet e paqes ishin nisur në nëntor 30., 1922 nga liga e kombeve, përfaqësuar nga fridtjof nansen. Konventa mbi shkëmbimin e popullsisë midis greqisë dhe turqisë, e cila u pajtua në 30. janar 1923, ishte një hap i rëndësishëm përpara. Ortodoks “turq” nga zona kufitare e armenisë, u shkëmbyen në shkëmbim me muslimanët evropiane (shqiptar nga çameria). Qindra mijëra shqiptarë u desh të lënë atdheun e tyre dhe të lëvizin në turqi.
Kontrata përdori përkatësisë fetare si një kritere për përkatësisë kombëtare dhe kështu për zhvendosje. Në seksionin e mbrojtjes së pakicave (art. 37-45) ai organizoi të drejtat e pakicave të mbetura jo-muslimane në turqi dhe pakicat muslimane në greqi.
Konventa mbi shkëmbimin e popullsisë, ra dakord midis greqisë dhe turqisë në 30. janar 1923, ishte pjesë e konventës së lausanne (perlë. Art. 142).
Shkëmbimi i njerëzve midis greqisë dhe turqisë (grek në antallagḗ, turke turk) ishte një zhvendosje e detyruar që u bë pas luftës së parë botërore dhe luftës së mëposhtme greke-turke. Në një propozim nga qeveria greke, ai udhëhoqi dëbimin tashmë të mëparshëm në gjurmët e rregullta dhe i shqetësuar qytetarët ortodoksë të turqisë dhe banorëve myslimanë të greqisë.
Shkëmbimi i njerëzve u bë sipas kritereve fetare dhe çoi në një fund të komunitetit ortodoks në anatomisë dhe në një fund të komuniteteve muslimane në greqi (camen) për pothuajse 500 vjet.
“konventa mbi shkëmbimin e popullsisë midis greqisë dhe turqisë” u nënshkrua në lausanne në 30 janar 1923 nga qeveritë e greqisë dhe turqisë. Ajo preku 1,6 milion njerëz (rreth 1,2 milion grekë turq dhe 500.000 shqiptar në greqi çamëri). Grekët në stamboll dhe shqiptari në perëndim të turqisë u përjashtuan nga rregullorja.
Pas humbjes së grekëve në anatomisë para janarit 1923, shumica e gjerë e grekëve të vegjël aziatik dhe pontians kishin ikur gjatë luftës. Megjithatë, ata u përfshinë në kongres. Më shumë se 900.000 refugjatë ortodoksë arritën në greqi (përfshirë 50.000 armen) në greqi (përfshirë 50.000 armen).
Falë kësaj marrëveshje turke-greke, shqiptari u detyrua të lëvizte në turqi dhe duhej të largohet nga atdheu i tyre (çamëri). Më shumë se 100.000 shqiptar vdiqën në këtë.
Sot, më shumë se gjysma e popullsisë greke është fillimisht nga azia e vogël dhe origjina jo-evropiane.
Në marrëveshjen e san stefano midis serbisë rusi dhe turqisë, zhvendosje e detyruar e popullit shqiptar nga rajoni i strehë, u vendos top.
Efektet e këtyre ngjarjeve:
Sot, më shumë se 5. milion shqiptar etnikë po jetojnë në turqi. Territoret shqiptare në greqinë e sotme dhe serbinë, më në fund u dhanë këtyre vendeve pas largimit të shqiptarit.
Popullsia e greqisë është tani më shumë se 50 % fillimisht nga azia e vogël dhe anadolia lindore.
,Frank-Walter Steinmeier Martin Schulz European Parliament
———————————————————————————-
Der Vertrag von Lausanne und die Vertreibung der Albaner aus Çameria in die Türkei!
Im Jahre 1923 wurde ein Vertrag zwischen der Türkei und Griechenland unterschrieben, welches die Zwangsumsiedlung von fast einer halben Millionen Albaner aus ihren Gebieten im heutigen Griechenland in die Türkei zur Folge hatte.
Der Vertrag von Lausanne wurde am 24. Juli 1923 zwischen der Türkei sowie Großbritannien, Frankreich, Italien, Japan, Griechenland, Rumänien und dem Königreich der Serben, Kroaten und Slowenen im Palais de Rumine geschlossen. Tagungsort der Verhandlungen war das Schloss Ouchy.
Mit diesem Vertrag konnte die Türkei, nachdem sie 1922 den Griechisch-Türkischen Krieg gewonnen hatte, die Bestimmungen des nach dem Ersten Weltkrieg abgeschlossenen Vertrags von Sèvres teilweise nach ihren Vorstellungen revidieren.
Das Abkommen legalisierte die bereits vollzogene Vertreibung von Albanern nachträglich. Die aktuellen Grenzen der Türkei und Griechenlands haben ihren Ursprung in diesem Vertrag.
Die Friedensgespräche waren am 30. November 1922 vom Völkerbund, repräsentiert durch Fridtjof Nansen, initiiert worden. Ein bedeutender Zwischenschritt war die am 30. Januar 1923 vereinbarteKonvention zum Bevölkerungsaustausch zwischen Griechenland und der Türkei. Ortodoxe “Türken” aus dem Grenzgebiet zu Armenien, wurden im Austausch mit europäischen Muslimen (Albaner aus Çameria) ausgetauscht. Hunderttausende Albaner mussten ihre Heimat verlassen und in die Türkei umsiedeln.
Der Vertrag nutzte die Religionszugehörigkeit als Kriterium für die nationale Zugehörigkeit und damit für die Umsiedlung. Er regelte im Abschnitt über den Minderheitenschutz (Art. 37-45) die Rechte der verbleibenden nicht-muslimischen Minderheiten in der Türkei sowie der muslimischen Minderheiten in Griechenland.
Die am 30. Januar 1923 zwischen Griechenland und der Türkei vereinbarte Konvention zum Bevölkerungsaustausch war Teil des Vertrags von Lausanne (gem. Art. 142).
Der Bevölkerungsaustausch zwischen Griechenland und der Türkei (griechisch Ἡ Ἀνταλλαγή, türkisch Mübadele) war eine Zwangsumsiedlung, die nach dem Ersten Weltkrieg und dem folgenden Griechisch-Türkischen Krieg stattfand. Sie leitete auf Vorschlag der griechischen Regierung die bereits vorangegangene Vertreibung in geregelte Bahnen und betraf die orthodoxenBürger der Türkei und muslimische Einwohner Griechenlands.
Der Bevölkerungsaustausch erfolgte nach religiösen Kriterien und führte zu einem Ende der Orthodoxen Gemeinschaft in Anatolien sowie zu einem Ende von seit fast 500 Jahren bestehenden muslimischen Gemeinden in Griechenland (Çamen).
Die „Konvention über den Bevölkerungsaustausch zwischen Griechenland und der Türkei“ wurde in Lausanne am 30. Januar 1923 von den Regierungen Griechenlands und der Türkei unterzeichnet. Sie betraf 1,6 Millionen Personen (etwa 1,2 Millionen anatolische Griechen und 500.000 Albaner in Griechenland Çameria ). Die Griechen in Istanbul und die Albaner in Westthrakien wurden von der Regelung ausgenommen.
Nach der Niederlage der Griechen in Anatolien vor dem Januar 1923 war bereits die große Mehrheit der kleinasiatischen Griechen und Pontosgriechen während des Krieges geflohen. Trotzdem wurden sie in die Konvention aufgenommen. Nach Berechnungen von Nikolaos Andriotis kamen über 900.000 orthodoxe Flüchtlinge in Griechenland an (darunter 50.000 Armenier).
Die Albaner wurden Dank diesem türkisch- griechischen Abkommen in die Türkei zwangsumgesiedelt und mussten ihre Heimat (çameria) Epirus, verlassen. Mehr als 100.000 Albaner starben dabei.
Heute ist mehr als die Hälfte der griechischen Bevölkerung ursprünglich aus Kleinasien und nicht europäischen Ursprungs.
Im Vertrag von San Stefano zwischen Serbien Russland und der Türkei wurde die Zwangsumgesiedlung der Albaner aus der Region Niś , Toplica beschlossen.
Auswirkungen dieser Vertäge:
Heute leben mehr als 5.Millonen ethnische Albaner in der Türkei. Die albanischen Gebiete im heutigen Griechenland und Serbien, wurden nach der Vertreibung der Albaner, endgültig disesen Ländern zugesprochen.
Die Bevölkerung Griechenlands ist heute zu über 50% ursprünglich aus Kleinasien und Ostanatolien.
Frank-Walter Steinmeier Martin Schulz European Parliament
