E dashuruar jam akoma, dihet!:))
FJALË NË DRITË
besoj në fjalët e tua
si njeriu i verbër në dritë
nganjëherë t’i numëroj me gishtat e njerës dorë
por ngopem me ndriçimin e zanorëve të plota
herë tjetër ti i humb
dhe shoh njeriun e verbër
duke shkelur mbi ta
pa dashje
por i lumtur sikur ka parë
dhe ka prekur një shpirt
që përpiqet të dalë
nga humnera
e rrokjes së fundit të natës së mirë
e shprehur me sy që s’shikonin
por dinin të prekin e të ndjejnë
errësirën e shpirtit
atje ku drita nuk vajti
edhe pse mbeti dhe ajo
e verbër
C’FARË BËN?
ka kohë që s’të kam pyetur
c’farë bën në orën
kur zgjohem në zënkën e rrezeve
disa të diellit akoma i përgjumur
të tjera të hënës së lodhur tashmë
duke më mësuar të dal në agim
ku të rri me flokët që loti m’i ka lagur
që flladi m’i ka tharë
duke më rrjedhur mbi gjinj
duke më mbuluar supet dhe
duke pritur diçka
por s’je më
c’farë bën në orën
kur më kishe treguar dikur
si t’i nxjerr fjalët e veshura me rrokje blu
si t’i hap buzët që t’i dëgjosh
t’i mësosh duke u përgatitur që t’i marrësh me vete
të përziera më ngelën
midis ndjenjës më të cilën i jetova
dhe deshirës së tyre për të mbushur zemrën tënde
me atë që ke humbur rrugëve
ku gjendesh
diçka duke pritur dhe ti
por s’ jam më
që sot
do të të pyes vetëm:
c’farë bën në orën
kur kam mall për ty?
oana mihaela
