LOT I VALË
Dhembja jote Fjollë
si se grisë a atë kupë të qiellit
dhembja jote si si shuan gjithë yjet
qe si dritëza të vogëla gezimesh
natën vone ndriqojnë?
Dhembja jote
atë top të henes qysh se vret
s di pse Fjolle
dhembja pse s behet plaf i errtë
atë dritedielli ta mbulojë?
E atëhere dikujt ti bije ndermende
se në këtë botë
në të gjitha anet e rruzullit tokësor
ka duar të vogla,
ka duar të pafuqishme
ka duar të pafajshme
qe nuk munde të vishen
nuk munde te ushqehen
as ta mbrojne fatin e tyre të zi.
Fjollë
sa here të kam thenë
s je e vetmja në botë
qe sëmundja godet
s je e vetmja që rënkon
oh vogëlushja ime e pafaj
kjo Botë është e mbushur më plotë si ti
kjo botë e eger me kaq pamundesi…
Fjollë
ti qan …
ti s flet …
ti s ecë …
por her-here ti falë dashuri
ti falë buzëqeshje,
ngrihesh mbi dhëmbjet tuaja të ashpera
vogëlushja ime e mirë e buzëqeshje falë
ti vlerson qe botën e mbanë dashuria
fat im i lidhur nyje…
Fjollë
o loti im i valë
Kur loti rrokolliset mollëzave tua
mbi dorën time shkruan vargun pa metaforë
shkruan vargu pa rimë
ky varg-loti, vogelushja ime
ndoshta një ditë do trokas
ne ndergjegjen e njerëzimit
për duart e vogëla e të pafuqi
për duartë e vogëla qe kërkojnë mirësi..
kur loti yt rrokolliset
zemra ime, s ka si të mos nxjerrë
vargun më të trishtë…
që ditën e lidhe nye…
S ka gezim, kur ti rënkon
Vogëlshja ime
qajmë unë e ti
për dhjetra e çindra pamundesi
dhe kërkojmë bota e eger të shrrënjoset
aty ku lot femije lëshohet
Mos te na genjejne qe ka lumturi
ku lot i femijes qane pamundesinë …
