NË PRISHTINË ZEMRËS I FLAS
Kur vij në Prishtinë drithërime zemrës ndjej
Eci me nurin ballit përtej dritës më shkëlqen syri
Hedh hapat ngadalë pllakave mermeri rend takash
Aty shesheve shikime njerëzish të njohur takoj
Rreth shtëpisë aty, ku frymë marr si dallëndyshe
Pak më tej zbërthej një kohë të rinisë sime motesh
Studentë gjithandej zgjojnë nostalgji shpirtit
Në qytetin e dijes… fluturojnë ëndrrat rinore
Zemrës i flas në thellësi heshtje për vitet e shkuara
Te konaku për kafe shfletojmë kujtime të vjetra me miket
Nganjëherë më dalin melodi këngë të lehta buzëve
Ato që më shoqet e korit “Lyra” i këndojmë
Më rrjedhin vargje shpirtit si ujëvarë shkëputur mali
Me dëshirë do t’i ktheja në melodi Prishtinës sime
Gjallërisë së saj
Ndjenjat e fikura ndezur mallit tim ,
Bukurisë plot dashuri i përkushtohem përjetësisht
E dritë mbushur qielli ytë saherë preku këtë tokë
