ATY KU HESHTJA TRAZON MURET
Aty ku heshtja e gravuar nëpër gurë
trazon muret
trokas
Mbrapa portës mungojnë të ecurat
shulin e ka ndryshkur Pritja
nuk e hap kush
Në vitin e Mes-Jetës
hija ime përbirohet
përtej portës
Muret kanë hequr dorë nga mbrojtja
flejnë si të vdekurit nën rrënoja
mbuluar sipri me copëza tjegullash
Prej ëndrrave të pashlyera trembet hija
nëpër një pluhnajë të dendur motesh
më nxjerr jashtë
Hapësirës me ngjyra stinësh
vetmia lëpinë gjurmët e Mes – Jetës sime
edhe grimcave të kujtesës
