KOHA PËR TA KËRKUAR ATË PJESË ZEMRE TROKET
Hyra në ditën që ende s’ka zbardhur
përmes një koridori me luedritë
për ta pirë një verë të kuqe
i vetëm në prehërin e kësaj nate
Dy portat e mia me dritë
hapur po i lë derisa të mbyllen vetë
se kllapish mund të më përsëritën
lajmet që i anashkalova
me ato fytyura të ajura liderësh
a fjalësh të helmuara
prej gjuhëve me afate të ikura
Ti
e shtrydhur prej ditës si ajo pjesë limoni
në fund gote
shkove për t’i rehatuar eshtrat e lodhura
galerive të boshatisura
ku enden koti
sall ndjenjat e mia
Ç’ iu dhash kaq lehtas dhe unë
stinës që ndërron ngjyrë e nuk shlyen moshë
dhe vjen e ikën kur të dojë
Më grishi ajo pjesë e pajetuar jete
përmes një dridhjeje zemre
kur orës në mur iu rralluan tik – taket
e gjelat e rinj ende nuk u dëgjuan
Mbes i mbyllur pjesës së pashkelur të kësaj bote
duke e kërkuar pamjen e të dashurës
që s’di se si më harroi
Nëpër pluhurin e shtresuar të mungesave
gjurmë të ardhjes nuk shoh
Koha për ta kërkuar atë pjesë zemre troket
( 31 maj 2020 )
