Martti Ahtisaari, ish-presidenti i Finlandës dhe një ndërmjetës i njohur ndërkombëtarisht në ndërtimin e paqes i cili në vitin 2008 u nderua me Çmimin Nobel për Paqe për rolin e tij udhëheqës në sjelljen e pavarësisë në Namibi, tërheqjes së Serbisë nga Kosova, si dhe çmontimin e armëve në Irlandën e Veriut dhe autonominë për Aceh në Indonezi ka rrëfyër përvojën e tij rreth zgjidhjes së konflikteve përfshirë këtu edhe Kosovën.
Ai në një intervistë për gazetën amerikanë “Huffington Post” thotë se në vitin 2005, atij i ishte kërkuar që të udhëhiqte procesin që do të sqaronte statusin e Kosovës. Ahtisari tregon se si propozoi që të përbëjnë një “Grupi të Kontaktit” për të ndjekur ngjarjet në Kosovë.
Grupi i Kontaktit u përbërë nga përfaqësues të SHBA, Britania e Madhe, Franca, Rusia, Italia, dhe Gjermania.
Ai tregon se si propozoi që të ketë një takim me ta, gjatë vizitës së tyre në Londër në vitin 2006.
“Dhe të gjithë përfaqësuesit ranë dakord për të siguruar një zgjidhje të shpejtë dhe efikase, teksa unë personalisht flisja me ata përmes mesazheve private, që t’ua bëja të ditura problemet kryesore të Serbisë dhe Kosovës, në mënyrë që Serbia dhe Kosova ta kuptonin se çfarë isha duke planifikuar unë. Më pas, në takimin e Londrës, unë fola për temat kryesore me anëtarët e Grupit të Kontaktit dhe pas takimit në Londër, ministri i jashtëm rus Sergei Lavrov udhëtoi në Uashington për t’u takuar me Sekretaren e Shtetit, Kondoliza Rajs. Megjithatë situata kishte ndryshuar. Rusia nuk donte që plani im të shkonte nëpër Këshillin e Sigurimit. Pas disa viteve negociata, Kosova shpalli pavarësinë në shkurt të vitit 2008”, thotë ai për “Huffington post”.
Ahtisaari flet edhe për sukesin e procesit të negociatave. Sipas tij në këtë aspekt çështjet kryesore të një marrëveshje paqeje duhet të jenë specifike dhe duhet të adresohen.
“ Është gjithashtu e domosdoshme që marrëveshja e nënshkruar të zbatohet dhe për këtë arsye, procesi i zbatimit kërkon që të kryhet nga njerëz kompetentë. Parametrat e së vërtetës dhe të pajtimit janë shumë të rëndësishme për të arritur paqen e vërtetë dhe duhet të jetë në qendër të çdo procesi të negociatave. Për më tepër, shkalla deri një proces për të arritur nivelin kombëtar merr kohë, dhe për këtë arsye në pajtimin e përkohshëm në nivel lokal duhet të inkurajohen dhe të ndjekur tërësisht”, thotë ai ndër tjerash.
Ish-presidenti i Finlandës tregon se cila ishte arsyeja që ai edhe kontribuoi në zgjidhjen e konflikteve.
“Unë kam lindur në Vyborg, një qytet në isthmus të Karelias, e cila atëherë ishte ende pjesë e Finlandës. Kemi humbur Vyborgun, kur Bashkimi Sovjetik sulmoi vendin tim. Së bashku me 400, 000 Karelians, edhe unë u bëra një person i zhvendosur përjetësisht në pjesën tjetër të Finlandës. Me nënën time, unë u zhvendosa nga një familje në tjetrën para se të vendosesha në Kuopio. Kjo përvojë sfiduese dhe e trazuar e fëmijërisë më ka forcuar dhe ka kontribuar ndjeshëm në angazhimin tim për të punuar në drejtim të zgjidhjes së konflikteve dhe më bëri që të punoja në Kombet e Bashkuara”, rrëfen ai./Lajmi.net
