Ai është fizikanti më i famshëm që prej Albert Ajnshtajnit dhe për shumë gjeniu më i madh i kohës sonë.
Më 08.01.2017 profesori nga Kembrixhi feston ditëlindjen e tij të 75-të, dhe ka jetuar në këtë mënyrë shumë më tepër nga sa mendonin dikur mjekët. Karriera e Hawking-ut si studiues nisi pikërisht me një goditje të fatit. Në moshën e 20-vjeçare – kur sapo kishte nisur tezën e doktoratës – u shfaqën shenjat e para të një sëmundjeje fatale të palcës kurrizore, të sklerozës laterale amiotrofike (ALS).
Shpejt sëmundja e lidhi atë pas karriges së invalidit. Ai humbet zërin dhe mund të komunikojë vetëm përmes një aparati. Megjithë paaftësinë e tij fizike, fizikanti ia del mbanë si jetës së tij private, për të cilën dëshmojnë dy martesat dhe tre fëmijët – edhe asaj profesionale. Si student isha i talentuar, por dembel, thotë Hawking-u për veten e tij. Vetëm pas fillimit të sëmundjes u fokusova tërësisht tek studimet. Në vitin 1979 ai u bë profesor në Kembrixh, në katedrën ku punonte dikur legjendari Isak Njutoni.
